แต่เดิมชาวบ้านกุตาไก้ อพยพมาจากบ้านตาก เมืองไชยบุรี ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง (ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในปัจจุบัน) สาเหตุที่อพยพมา เพราะเกิดโรคระบาดอย่างรุนแรง ประกอบกับเกิดศึกสงคราม แย่งชิงอำนาจกันเอง ชาวบ้านบางส่วนจึงได้อพยพข้ามแม่น้ำโขงมายังบริเวณใกล้หนองใหญ่ ตอนหลังชาวบ้านพากันเรียกว่า "กุด" จึงพร้อมใจกันตั้งหมู่บ้านที่ตรงบริเวณนี้ และเรียกชื่อบ้านว่าบ้านกุตาไก้ ขึ้นกับอำเภอเมือง จังหวัดนครพนม และต่อมาบ้านกุตาไก้ ได้ยกฐานนะขึ้นเป็นตำบลกุตาไก้ อำเภอเมืองนครพนม และเมื่อ พ.ศ. 2507 ได้แยกการปกครองออกเป็นกิ่งอำเภอปลาปาก ตำบลกุตาไก้ จึงขึ้นกับกิ่งอำเภอปลาปาก และพ.ศ. 2514 กิ่งอำเภอปลาปากจึงยกฐานนะเป็นอำเภอปลาปากจนถึงปัจจุบัน
    ในปี พ.ศ. 2507 ได้มี ผกค.(ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์) เข้ามาปลุกระดมมวลชน ทางราชการได้ส่งเจ้าหน้าที่เข้ามาปราบปราม แต่สถานการณ์ไม่ดีขึ้น ซ้ำยังสร้างความลำบากให้ราษฎรในการทำมาหากิน คนดีพลอยเดือดร้อนไปด้วย ทำให้ชาวบ้านต้องออกจากบ้านเข้าป่ากับ ผกค.(ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์) มากขึ้น สถานการณ์รุนแรงเรื่อยมา มีการปะทะฆ่ากันตายในช่วง พ.ศ. 2515-2518 และเหตุการณ์ค่อยบรรเทาลงในปี พ.ศ. 2523 จนถึงปัจจุบัน

ตำบลกุตาไก้ มีเส้นทางคมนาคมติดต่อกับตำบลกับหมู่บ้าน และอำเภอใกล้เคียงที่สำคัญ มีดังนี้
เส้นทางที่ 1   เส้นทางกุตาไก้-ปลาปาก มีระยะทางประมาณ 15 กิโลเมตร เป็นถนนลูกรัง
เส้นทางที่ 2   เส้นทางกุตาไก้-บ้านหนองดินแดง มีระยะทางประมาณ 7 กิโลเมตร เป็นถนนลาดยางสลับลูกรัง
เส้นทางที่ 3   เส้นทางกุตาไก้-บ้านโพนทัน มีระยะทางประมาณ 55 กิโลเมตร เป็นถนนลูกรังตลอดสาย
เส้นทางที่ 4   เส้นทางกุตาไก้-บ้านผึ้ง มีระยะทางประมาณ 15 กิโลเมตร เป็นถนนลาดยางสลับลูกรัง
เส้นทางที่ 5   เส้นทางเชื่อมติดต่อกันระหว่างหมู่บ้านของตำบลกุตาไก้ส่วนใหญ่เป็นถนนลูกรัง